Μπακίρι από Γιαννιώτη γανωτζήνα φέγγει να σπιθοβολάει το γέλιο σου,τα λόγια σου να σκάνε μέσα μουσαν τις χειρομπομπίδες.Κορμί που λάχτιζες σαν αγριμάκιπροτού σε πάρει ο ύπνος,τρεις νύχτες τώρα με διπλό προσκέφαλοαχνίζω νικοτίνη,τρέχω με ογδόντα πυρετόύστερα με διακόσιατρελαίνομαι στις δημοσιές.Κι η μοναξιά ένα μάθημα πικρόκι ο θάνατος μια μαύρη κουβαρίστρα,έλα με την αγάπη,έλα με το νερό.Μη... Continue Reading →