Μην αργείς. Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείςΓιατί, σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά,πως είν' ο χειμώνας, πως είν' ο θάνατος.Μην αργείς. Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια,κι απ' τους δρόμους που περνάς.Απ' τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μουκαι σε καλούν.Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια.Σ'... Continue Reading →